ساختار تراژیک در تراژدی و دیدگاه فریدریش شیلر دربارۀ آن با استناد به ژاندارک

پژوهش حاضر به بررسی تحلیلی هنر تراژیک در تراژدی اصیل در ادبیات قرن هجدهم آلمان می‌پردازد. دلایل درخشش تراژدی در کنار دیگر انواع ادبی ادبیات نمایشی، ساختار و محتوای تراژیک آن است. این بحث بر اشارات ارزندة ارسطو در کتاب فن نویسندگی استوار است و شالودة تفکر تراژدی­نویسان بزرگی مانند لسینگ و فریدریش شیلر نیز برگرفته از همین نکات است. در این پژوهش، نمایشنامة مشهور ژاندارک اثر شیلر مطالعه می‌شود تا ساختار و هنر تراژیک از نظر او به‌طور ملموس و با مثال نشان داده شود. هدف اصلی این پژوهش، معرفی دیدگاه‌های متفاوت نویسندگان آلمانی به‌خصوص شیلر درمورد هنر تراژیک و آشنایی با ویژگی­های یک تراژدی واقعی از نظر ارسطوست تا به کمک این یافته‌ها بتوان یک تراژدی واقعی را به‌درستی تحلیل و تفسیر کرد. تمرکز این مقاله، بر جهان‌بینی شیلر درمورد ماهیت جسمی و معنوی انسان و نظر او دربارۀ هنر تراژیک است که برای آن، دو شرط اساسی، یعنی ترسیم پیروی انسان از غرایز نفسانی و مقاومت اخلاقی او دربرابر آن‌ها قائل است.